7.oda

Lana Del Rey - Born To Die



Bu zamana kadar en zor geçen yılım 30.yılımdı..
36.yılım da 2.sıraya yerleşti hiç tereddütsüz..


Kuşkusuz birkaç kişi hariç farketmedi bile hayatımdaki herkes bu durumu..
Ben yine çoğu zaman gülücüklerimi ve mutlu görünümümü giyerek dolaştım çünkü..
Sorumluluklarımı da aksatmadım..
Yine sevdiğim insanların neşe kaynağı oldum..
Ama o gülücüklerin hemen ardında sürekli ağlayan bir iç dünyam vardı bu yıl..
Gerçekten de zor ve gücümü tüketen bir yıl oldu..

Elbette KIZIM sahip olduğum en büyük gücüm ve O tüm bu yaşadığım olumsuzlukların dışında.


İnsan hayatında ne eksikse, onu hayatın en önemli şeyi sanıyor..
Bu yıla kadar eksiklerimi de, isteklerimi de ve önem derecelerini de tam olarak biliyorum sanıyordum.
"Benim hayatımda bugüne kadar bu bu bu eksik, ve bunlar olduğunda geri kalan şeyler o kadar da önemli değil, asıl önemli olanlar bunlar bunlar bunlar." dedim hep yıllarca..
"Benim hayatımda şu şu şu hep oldu bugüne kadar, ama asıl önemli olanlar şunlar şunlar şunlar değilmiş, şunlar olmasa da olurmuş.." dedim hep yıllarca..
Yanılmışım!
36. yaşımda öğrendiğim şeylerden biri de bu oldu.
Hem de öyle bir yanılmışım ki resmen sudan çıkmış balık gibi hissediyorum kendimi.
O hep yıllarca sahip olamadığım ve önemli sandığım "bunlar" meğer nasıl da yetmiyormuş sahip olsan bile hayatı umutla yaşamana..
O hep yıllarca sahip olduğum ve önemsiz sandığım "şunlar" meğer nasıl da önemliymiş. Resmen yerlerde kıvrandı ruhum yokluklarında.


Diyeceğim o ki arkadaşlar.. Kısaca bu yıl öğrendim ki: SEVGİ, UYUM, ANLAYIŞ, PAYLAŞIM, DÜRÜSTLÜK, SADAKAT, ŞEFKAT, BİRLİKTEYKEN HER DAİM HİSSEDİLEN MUTLULUK, GÜVEN.. yetmiyormuş kafalardaki bağnaz çivileri sökmeye.


Aslında ben zorluklara alışkın bir kadınım. Savaşlara da.. Bunlar değildi beni dizlerimin üstüne çöktüren. Umutsuzluktu.. Ben bu yaşıma gelmişim ama umutsuzlukla nasıl başedileceğini öğrenememişim.. Gerçekten.. Çok daha çetin savaşlardan bile dimdik çıktıktan sonra nasıl oluyor da böyle oluyor bilmiyorum. Ama umutsuzluk çözüyor dizlerimin bağını..

Vazgeçmekle başlıyor yaşlılık diyorlar.. Kabul ediyorum sessizce ben de..


Bu yüzden, bu yıl bütün arkadaşlarıma yaşgünlerinde yazdığım dileği kendime de yazıyorum:
Umutlu Yıllar !